Διαφορές μεταξύ δωρικού και ιωνικού ρυθμού

Οι διαφορές μεταξύ δωρικού και ιωνικού ρυθμού σημειώνονται κυρίως σε δύο σημεία: στο διάζωμα και στους κίονες.
Βάση:
Ο δωρικός κίονας εδράζεται απευθείας στην κρηπίδα. Ο ιωνικός κίονας αντίθετα εδράζεται σε μια κυκλική βάση που ονομάζεται σπείρα. Η βάση αυτή διακρίνεται σε δύο μέρη, το κοίλο (τροχίλος ή σκοτία) και το κυρτό (τόρος ή κυμάτιο).
Κίονες:
Ο δωρικός κίονας στενεύει προς την κορυφή. Ο ιωνικός κίονας είναι λεπτότερος από το δωρικό, αλλά έχει περισσότερες αριθμητικά (20 με 24) και βαθύτερες αύλακες.
Κιονόκρανο:
Το δωρικό κιονόκρανο είναι συνήθως λαξευμένο σε ενιαίο λίθο μαζί με το άνω μέρος του κίονα. Αποτελείται από ένα καμπύλο μέλος –τον εχίνο- ο οποίος εφάπτεται σε μία τετράγωνη πλίνθο, τον άβακ. Στον ιωνικό ρυθμό συναντούμε δύο έλικες και μία τετραγωνική πλάκα, που ονομάζεται άβαξ.
Επιστύλιο:
Οι διαφορές μεταξύιωνικο΄και δωρικού ρυθμού είναι φανερές και στο επιστύλιο, το οποίο στον ιωνικό ρυθμό δεν είναι ενιαίο, αλλά χωρίζεται σε τρεις επάλληλες και προεξέχουσες ταινίες. Το δωρικό επιστύλιο αφήνεται κατά κανόνα ακόσμητο, εκτός από μία ταινία στην κορυφή του διακοσμημένη κατά σταθερά διαστήματα με κανόνα, από τον οποίο εκφύονται έξι μικρές αποφύσεις, οι σταγόνες.

Διάζωμα:
Το δωρικό διάζωμα αποτελείται από στενά μέλη με κάθετες αυλακώσεις –τα τρίγλυφα- και από πλατύτερες επιφάνειες που φέρουν συχνά γλυπτές ή γραπτές παραστάσεις, τις μετόπες. Τρίγλυφα και μετόπες εναλλάσσονται κανονικά και υπάρχουν τρίγλυφα πάνω από τον κάθε κίονα, πάνω από το μέσο κάθε μετακιόνιου διαστήματος και στις γωνίες. Πάνω από το διάζωμα υπάρχει ένα γείσο, με μια ελαφρά κλίση προς τα έξω για ροστασία από τα όμβρια ύδατα, το οποίο αποτελείται από απλό κυμάτιο και στεφάνη. Στο κάτω μέρος του γείσου και ακριβώς πάνω από κάθε τρίγλυφο και κάθε μετόπη υπάρχει μία ορθογώνια πλάκα, ο πρόμοχθος, διακοσμημένη με σειρές σταγόνων.
Αέτωμα:
Πάνω από το διάζωμα διαμορφώνονται τα αετώματα σχήματος τριγωνικού. Στο βάθς κλείνονται με τύμπανα, συνήθως δε διακοσμούνται με γλυπτικές συνθέσεις, τα εναέτια αγάλματα. Ο χώρος του αετώματος προστατεύεται από το λοξό γείσο, το καλούμενο καταιέτιο. Τις τρεις γωνίες των αετωμάτων στολίζουν τα ακρωτήρια.

Πηγή: Χαράλαμπος Μπούρας, Μαθήματα Ιστοίας της Αρχιτεκτονικής, τ.Α, Αθήνα 1980